100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej
w orbicie kultury Zachodu.
Stan, aspiracje i perspektywy
Podtytuł biodoksograficzny:
Tadeusz Kotarbiński jako filozof edukacji
Założenia problemowe:
Przestrzeń ostatnich 100 lat, niezwykle bogata w wydarzenia, które pozwoliły naszej Ojczyźnie wydobyć się z niewoli, znów w nią popaść i ponownie odzyskać podmiotowość wycisnęła ogromne piętno na polskiej nauce. Jej częścią jest edukacja, a w jej ramach pedagogika filozoficzna. Stulecie jest znakomitym momentem podsumowania w tym zakresie naszych osiągnięć, wskazania aktualnego stanu, określenia kierunków dalszego rozwoju.
W tym szczególnym momencie historycznym, w którym polskie dzieje i tradycja stają w samym środku uwagi i troski zarówno polskiego społeczeństwa, jak i opinii międzynarodowej, podjęcie debaty nad jakością i osiągnięciami polskiej myśli pedagogicznej nie tylko ma znaczenie akademickie i naukowe, lecz również jest wyrazem naszej pedagogicznej odpowiedzialności. Edukacja nigdy nie jest przecież projektem ukończonym i finalnym, wciąż podlega modyfikacjom i doskonaleniu. Zmiany te nie zawsze mają charakter rzeczywiście podnoszący jej jakość, a codzienny pośpiech i brak dystansu do spraw bieżących powodują, że umyka to uwadze jej uczestników. Praktyka pedagogiczna pozbawiona dalekowzrocznych projektów, celów i wartości będzie grzęzła w doraźne technologie i dehumanizujący kapitał ludzki – w krótkiej perspektywie skuteczne; będzie podatna także na manipulacje kolejnych środowisk politycznych czy wyznaniowych. Powołaniem pedagogów filozoficznych jest krytyczne i rzetelne odsłanianie wszelkich ograniczeń, utrudnień i deformacji, którym kształcenie i wychowanie ulegają, a także ukazywanie możliwości i perspektyw rozwoju edukacji.
Polska myśl pedagogiczna zachowując własną odmienność, zawsze była zanurzona, powiązana, czerpiąca, ale i kreatywna wobec kultury europejskiej i światowej. Była źródłem inspiracji dla pokoleń nauczycieli i wychowawców, polityków oświatowych, wykładowców i badaczy, skutecznie zarysowując jednocześnie obszary naszego uczestnictwa w kulturze Zachodu. Ostatnie stulecie to doskonały materiał do dyskusji nad naszymi osiągnięciami i aspiracjami również w kontekście międzynarodowym.
Celem konferencji jest dokonanie miarodajnej diagnozy, analizy i krytyki filozoficznie uprawianej pedagogiki ostatniego stulecia, a zwłaszcza rozważenie:
- obszarów problemowych, które w ostatnim stuleciu w ramach pedagogiki filozoficznej były podejmowane,
- syntetycznego ujęcia tendencji rozwojowych pedagogiki filozoficznej,
- powiązań polskiej pedagogiki filozoficznej z kulturą Zachodu,
- instytucjonalnych rozwiązań, służących rozwojowi myśli pedagogicznej w Polsce,
- ustawowych podstaw polskiej edukacji,
- kadrowych warunków funkcjonowania pedagogiki filozoficznej,
- ponownej odpowiedzi na pytanie, jakiej filozofii edukacji potrzebujemy,
- nurtów wiodących w pedagogice filozoficznej na przestrzeni 100 lat i ich uwarunkowań,
- zapożyczeń wobec kultury Zachodu i Wschodu, dróg wyzwalania się i przyczyn poddania,
- braków, niemożności, utrudnień, zaniechań i słabości polskiej pedagogiki filozoficznej,
- naszych aktualnych osiągnięć w kontekście koncepcji pedagogicznych Zachodu, korzystając z udziału członków Towarzystwa Pedagogiki Filozoficznej i gości zagranicznych.
Termin konferencji:
21-23 września 2018 r.
Miejsce konferencji:
Uniwersytet Warszawski
Organizatorzy: Towarzystwo Pedagogiki Filozoficznej im. Bronisława F. Trentowskiego; Uniwersytet Warszawski, Wydział Pedagogiczny; Philosophy of Education Society of Great Britain; Philosophy of Education Society of Ukraine
Kontakt: r.p.godon@uw.edu.pl s.sztobryn@wp.eu
Sławomir Sztobryn
Rafał Godoń